بازیگران خوب، مجریان خوب؟ ، وقتی فرهنگ و هنر متولی ندارد - مجله سرگرمی

گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران- فاطمه قربانی رضوان؛ ورود هنرمندان و ورزشکاران از عرصه ای به عرصه ای دیگر این روز ها به اتفاقی رایج بدل شده است. در این میان خوانندگی و مجری گری از جمله هنر هایی هستند که میزبان چهره های نو از هنرمندان عرصه های مختلف اند. کم نیستند خوانندگانی که رو به سوی بازیگری آورده اند و استعداد یا شانس خود را در این میدان امتحان می نمایند و از طرفی دیگر بازیگرانی که گمان می نمایند بهتر است چند صباحی هم در نقش خواننده و یا مجری خود را محک بزنند.

در روز های ابتدایی این تغییرات و حضور چهره های معروف در صندلیی جز صندلی حرفه ای خود، آن ها توانستند درصد بالایی از مخاطبان را جذب خود نمایند. برای بسیاری از مخاطبان این پدیده که هنرمند و یا ورزشکار مورد علاقه خود را درحال هنرنمایی در عرصه ای دیگر دیدن نمایند جالب و ترغیب نماینده بوده و هست. این تغییرات حتی سبب شد در معادلات استقبال مخاطبان و درصد فروش آثار هنری هم اتفاقات چشمگیری رخ دهد.

دیگر حساب اینکه چند بازیگر گریزی به خوانندگی زده اند و چند خواننده جلوی دوربین فیلم برداری سینما و تلویزیون ایستاده اند از دست در رفته است. افرادی که با این پرش شاخه به شاخه ای میان عرصه های هنری این سوال را ایجاد می نمایند که آیا چنین تجربه هایی لزوما می تواند ناکارآمد و بی نتیجه باشد؟ و روبرو با این تجربه ها که امروزه بسیاری از آن ها ناپیروز هم ارزیابی می شوند می تواند تا چه مقدار سودجویی از نام و چهره سلبریتی برای سودآوری اقتصادی به وسیله جذب مخاطب حداکثری محسوب گردد؟

برنامه های تاک شو یا مصاحبهمحور که درصد بالایی از مخاطبان را به خود اختصاص می دهند این روز ها با پیدایش پلتفرم های مختلف دیگر محدود به پخش در صداوسیما و روبرو با خطوط قرمز های مرسوم تلویزیون نیستند. در اینگونه برنامه ها که مجری محور اصلی آن را تشکیل می دهد حضور افراد مشهور و به اصطلاح سلبریتی در مقام مجری می تواند مخاطبان بیشتری را جذب خود کند.

همرفیق؛ بخند حتی به زور

همرفیق برنامه ای که با اجرای شهاب حسینی آغاز به کار نموده است. شهاب حسینی به اسم یک بازیگر توانا و البته محبوب امتحان خود را به خوبی در بازیگری پس داده است و حتی بعد از دریافت جایزه کن محبوبیت اش چند برابر شده، اما مخاطبان و هواداران بسیار او معتقدند که حسینی اجرا نماینده خوبی برای همرفیق نیست.

شهاب حسینی با سابقه ای که در بازیگری دارد مطمئنا چارچوب ها و روش اجرا را می داند، اما شیوه عمل به این روش ها از سوی او به درستی پیاده نمی گردد. از نکات مهمی که یک مجری در طول برنامه باید به آن ها مسلط باشد یکی حفظ ریتم برنامه و پرهیز از صحبت هایی است که به موضوع و فرایند برنامه ربطی ندارد. آنچه در همرفیق با اجرای شهاب حسینی شاهد هستیم درست از دست رفتن ریتم برنامه در دقایق ابتدایی آغاز مصاحبه ها و تعیین نبودن موضوع و پرش صحبت های مهمانان از موضوعی به موضوع دیگر است.

صحبت هایی که حسینی میان حرف های مهمانان می زند به شدت آزاردهنده است و بعضی از جملات اش که رنگ و بوی سیاسی دارند هم با فضای برنامه همخوانی ندارد برای مخاطب غیرقایل قبول است و این نکته را روشن تر می نماید که هیچ علت تعیینی وجود ندارد که یک بازیگر خوب بتواند مجری خوبی هم باشد. همرفیق را می توان تنها کپی دست چندم از برنامه های خارجی تاک شو دانست. برنامه ای بدون اتاق فکر منسجم با مجری گری فردی که بر اجرای خود مسلط نیست و دخالتی در گرداندن برنامه ندارد و تنها توست مهمانان با خاطرات گا ها تکراری، بی ربط و غیرجذاب هر لحظه مخاطب را بیش از پیش ناامید می نماید.

خطی، بدون هیجان؛ هفت خان

محمدرضا گلزار، سوپراستار سینمای ایران پس از دوری طولانی مدت از حوزه موسیقی، چند سال پیش بار دیگر به سراغ استعداد نخست خود رفت و ابتدا با انتشار چند تک آهنگ و سپس برگزاری کنسرت فعالیت موسیقایی خود را از سر گرفت که انتقاد های فراوانی پس از اجرای کنسرت هایش به سمت او روانه شد. او این روز ها در پلتفرم نماوا مجری مسابقه هفت خان است. مسابقه هفت خان از نوروز 1400 وارد پخش نمایش خانگی شده است.

این برنامه با شباهت 90 درصدی به مسابقه برنده باش هنوز نتوانسته مخاطب زیادی داشته باشد. مهم ترین برگ برنده این مسابقه حضور یک سوپراستار در آن است. گلزار که تجربه اجرای مسابقه برنده باش را دارد در این برنامه شکل متفاوتی از خود را ارائه نمی دهد و این عدم تازگی در شیوه اجرا مخاطب را برای دیدنی مسابقه ترغیب نمی نماید.

در پاسخ به این سوال که چرا این مسابقه پربیننده نبوده و حضور محمدرضا گلزار یاری زیادی به استقبال از هفت خان ننموده است می توان به اجرای خطی و بدون فراز و فرود گلزار اشاره نمود. به نظر می رسد عوامل برنامه احتیاجمند چهره گلزار برای جذب مخاطب مسابقه بودند و بدون آنکه به مجری برای اجرای خطی تذکری بدهند تنها از حضور فیزیکی او عاری از مهارت های حرفه ای استفاده نموده اند.

حضوری که البته با اجرایی بدون هیجان همراه است و در مواردی که او به راحتی می تواند از اتفاقات اتفاق افتاده از سوی شرکت نمایندگان در طول برنامه لحظات هیجان انگیزی را بسازد تنها فرصت ها را با سکوت و تاکید بر اینکه شرکت نماینده فقط جواب آخر را بگوید می سوزاند. گویی هدف تمام شدن مسابقه است و مجری می خواهد به کار خودش برسد.

آواز اجرا؟!

شاید بتوان حضور بازیگران را در عرصه مجری گری بنا به تجربه ای که آنان در دوره های بدن و بیان و بازی به دست آورده اند با اغماض پذیرفت، اما حضور خواننده ها در سمت مجری گری پدیده ای است که بسیاری از آن به اسم عادتی عجیب و نادرست در ورود به حرفه ای مجری گری یاد می نمایند. بنیامین بهادری و به تازگی فرزاد فرزین از جمله افرادی هستند که در تجربه ای نو وارد حیطه مجری گری شده اند.

بنیامین بهادری در برنامه میزبان جلو دوربین رفت و مصاحبه هایی با سوژه های سرشناس از جمله اکبر عبدی و سحر قریشی داشت. مصاحبه هایی که می توانست با حضور این افراد برنامه را در سطحی فوق العاده به مخاطب عرضه کند، اما این اتفاق به واسطه مجری ناتوان برنامه رخ نداد و باز هم برنامه ای به علت انتخاب نادرست عوامل، از طرف مخاطبان مورد نقد نهاده شد.

میزبان را نه می توان برنامه ای چالشی دانست نه سرگرم نماینده و نه حتی زرد و دم دستی. برنامه ای که تنها با سوالات از پیش طراحی شده ای تکراری کاملا خنثی به وسیله مجری پرسیده می شد و بنیامین بهادری به اسم چهره ای نو و مطرح از پس اجرای قابل قبول آن و نه تازه و نو باز می ماند.

حالا به تازگی نوبت به فرزاد فرزین رسیده است تا بعد از خوانندگی و تجربه بازی در چند سریال خود را در مجری گری محک بزند. اجرای او در برنامه اینترنتی منوبشناس را می توان یک نمونه اجرای خطی و بدون ریتم دانست. اجرایی که گا ها گروه موسیقی برای یاری به داد مجری می رسد.

در برنامه ای که او میزبان نرگس محمدی و رضا یزدانی و علی اوجی بود به راحتی مخاطب متوجه می شد که او خوب متن خود را حفظ نموده و شمرده شمرده تمام دیالوگ هایش را بدون جا انداختن کلمه ای ادا می کرد. استرس بیان واو به واو کلمات و ارتباط چشمی ناقص با دوربین و مخاطب واضح بود و مخاطب را برای همراهی دچار تردید می کرد. مهم ترین ویژگی مجری پرسش سوال هایی از دل پاسخ مهمانان است.

در این برنامه تنها فرزین سوالات تعیین حفظ شده ای را که گا ها حس می گردد ترتیب منطقی هم ندارد از مهمانان می پرسد و جواب هایی که مخاطب بار ها و بار ها در برنامه های تلویزیونی شنیده دوباره دریافت می نماید. این خنثی و خطی بودن برنامه با حضور فرزین که خواننده و بازیگر توانایی است نشان می دهد که این تجربیات و خلاقیت ها باعث نمی گردد که او در اجرا الزاما پیروز باشد.

بازیگری پیروز در اجرا

شاید بتوان از برنامه دورهمی با اجرای مهران مدیری به اسم یک برنامه ای که در چند فصل متمادی پخش گشت و هربار به تعداد مخاطبان آن هم اضافه کرده شد یاد کرد. مهران مدیری به خوبی به اسم یک مجری از سوی مخاطبان پذیرفته شده است.

او به درستی ریتم برنامه را در دست می گیرد و با سوال های خود به آن اوج و فرود می دهد. از ویژگی های خاص مدیری شیوه پرسش سوالات است که با ترتیب درست و به جایی پرسیده می گردد و طنز برنامه را هم تامین و حفظ می نماید. مخاطبان دورهمی به مقدار ای مدیری را برای اجرای این برنامه پذیرفته اند که اگر روزی دورهمی بدون حضور مدیری پخش گردد چیزی از برنامه باقی نخواهد ماند.

شاید علت پیروزیت مدیری در این برنامه داشتن اتاق فکری منسجم و مدیریت شده باشد که با خط دهی مناسب، او را در اجرای بهتر برنامه یاری می نمایند. مدیری بدون آنکه گرفتار اَکت های خاص مجری گری مانند حرکات عجیب و غریب دست و صورت و یا تکه کلام های خاص گردد در ساده ترین شیوه ممکن موضوع برنامه را مطرح و با مخاطبان به سادگی مصاحبه می نماید. در عین جدیتی که از اکت های او دریافت می گردد، مدیری صمیمیت خود با مخاطب را به خوبی حفظ می نماید و دورهمی را به برترین برنامه تاک شو سیما تبدیل می نماید.

محمد نظری در مصاحبه با خبرگزاری برنا درباره چند و چون کار مجری گری و اینکه آیا ورود افراد سلبریتی از جمله خواننده، فوتبالیست و ورزشکار به حوزه اجرا درست است یا غلط گفت: متاسفانه مدیران رسانه در یک مقطع و با یک باور غلط و نا آگاهانه حجم قابل توجهی از بازیگران سینمایی را به عرصه اجرا وارد کردند. حضور این بازیگران در عرصه اجرا ممکن بود در تایم کوتاه مدتی خوشایند باشد، اما در دراز مدت هیچ کدام از آن ها با وجود اینکه ادعا می کردند چراغ تلویزیون را روشن نگه داشتند نتوانستند ماندگار شوند.

همان طور که من نمی توانم یک بازیگر خوب شوم مطمئنا یک بازیگر هم نمی تواند تبدیل به یک مجری خوب گردد چرا که این ها هر کدام ظرفیت های جداگانه ای است که دانش جداگانه ای را به همراه دارد. یک مجری برای مصاحبه در یک برنامه اجتماعی احتیاج به سطح بالای معلومات عمومی دارد.

او اضافه کرد: ما در اجرا همه را یکسان نمی دانیم به طور مثال دوغ و دوشاب را یکسان نمی دانیم به همین علت در عرصه اجرا از بین 10 مجری ممکن است با 4 نفر از آن ها ارتباط خوب بر قرار کنیم برای اینکه باور داریم که آن مجری درک و فهم بالایی دارد و به موقع سکوت می نماید و درست و سوالات خوبی می پرسد و خیلی خوب می تواند حق مطلب را ادا کند.

این مسئله که عده ای از سر عشق و علاقه وارد عرصه اجرا شده و هر جا که لازم ببینند دوباره حرفه خود را پی بگیرند و یا نگاه مادی به این تغییر شغل ها به اسم یک منبع عایدی نو داشته باشند نتیجه ای جز به هم ریختگی و آشفتگی مشهود در این عرصه ها نخواهد داشت. در این میان نقش مسئولان فرهنگی هم کاملا حائز اهمیت است. وجود بعضی قوانین خاص که به هنرمند مجال ارائه کار خود را نمی دهد و عرصه را برای آن ها محدود می نماید آنچنان که مجبور به ورود در عرصه ای دیگر شوند کاملا طبیعی است.

در کنار این مسئله باید به عدم وجود اصول و معیار هایی مبنی بر چگونگی حضور افراد در سایر رشته ها اشاره داشت. زمانی که بازیگر جای کارگردان را می گیرد، کارگردان به جای تهیه نماینده می نشیند، خواننده به اسم بازیگر و مجری ظاهر می گردد و بازیگر به جای خواننده قرار می گیرد به حتم در دراز مدت به هم ریختگی های ناشی از کم تجربگی را به وجود خواهد آورد که نتیجه ای جز از دست دادن مخاطب نخواهد داشت.

باید دید تا چه زمانی مسئولان عرصه فرهنگ و هنر را با نداشتن اصول و معیار تعیین رها نموده اند و در آینده با ادامه پیدا کردن این شرایط چه معضلاتی گریبان گیر این حوزه خواهد شد. معضلاتی که تنها با قوانینی همانند وجود ارزیابی های کیفی مناسب برای ارائه مجوز پخش و یا افزایش حساسیت ها نسبت به ورود سلبریتی ها بدون داشتن توانایی اجرا مرهمی باشد برای برنامه هایی که هزینه خود را از جیب مخاطبی دریافت می نماید که منتظر است با برنامه ای متفاوت از آنچه تا کنون از تلویزیون سیما دیدن نموده روبرو گردد.

persinablog.ir: پرسینا بلاگ: سیستم مدیریت محتوا پرسینا

koreandream.ir: رویای کره ای: مجله گردشگری و مسافرتی